یووه ی طغیان گر، غول های میلانی، فیورنتینا ی آزاد و رها، باشگاه های پایتخت
 |
امیدوار نباشید ، ای کسانی که فوتبال ایتالیا را دنبال می کنید.در سال های اخیر ، فصل نقل و انتقالات برای تمام عاشقان کالچو حال و هوای جهنم به خودش گرفته بود ، کوچ هر یک از نام های بزرگ از شبه جزیره ، خشم و ماتم زیادی را به دنبال داشته است.
هم ناپولی و هم رم ( پیشنهاد ) پاری سنت ژرمن تازه به دوران رسیده را غیرقابل مقاومت یافتند و ادینسون کاوانی و مارکینوس را به آن سوی آلپ فرستادند. فیورنتینا بالاخره یه مشتری پولدار در قالب منچستر سیتی برای استیون یووتیچ پیدا کرد. در این فرایند 3 تا از بهترین بازیکن های سری آ ازش جدا شدند.
ادعای های زوال نهایی در بین اعضای گروه و پیش گویی های غم افزا برای آینده ردیف شد. بدون شک لیگ به خاطر این کوچ ستارگان دیگه مث قبل ترسناک نیست ، اما با توجه به 100 میلیون یورو ای که به خزانه ی کالچو می رود، خیلی داد و ستد بدی بود؟ البته فرایند سرمایه گزاری مجدد گواه ادعای ماست.
در توسکانی جمعیت زیادی برای استقبال از ورود ماریو گومز آمدند و فروش بلیط های فصلی رو به افزایش است. به علاوه ی شایعات مکرری وجود دارد که حتی مارکو وراتی ممکنه برای پیوستن به پروژه بنفش ها وسوسوه شود. هیچ کس در آرتمیو فرانکی درمورد فصل جدید آنچنان بدبین نیست.
در مورد ناپولی چطور ، جاییکه آنها به تازگی سوراخ بزرگی را که در خط حمله شون ایجاد کرده بودند را با یک کپه پول نقد پُر کردند؟ ده لائورنتیس به مربی جدیدش بنیتز قول داده تا بودجه زیادی را در فصل نقل و انتقالات صرف کند. مثل از راه رسیدن ایگواین که مطمئنا دردِ ( از دست رفتن کاوانی ) را تسکین داده است.
رم هم، سود حاصل از مارکینوس را برای تازه واردهایی مثل استرتمن و بنشیا خرج کرده. فقط زمان می تواند بگوید که آنها بدون استعداد بزریلی نوجوانشان بدتر کار خواهند کرد یا نه. اما یادمان باشد که حتی وقتی او را هم در تیمشان داشتن ، مسابقات اروپایی را پارسال از دست دادند.
تیم های دیگر هم تلاش کردند تا کمی زرق و برق را به سری آ برگردانند. فرناندو یورنته و کارلوس توز ممکن است اسم های سرآمد دنیای فوتبال نباشند، اما هر دو بازیکنای باکیفیتی هستند که به یووه اضافه شدند. اینتر خریدهاش را نزدیک خانه انجام داد، با مهاجمان جوان - ایکاردی و بلفودیل - که به نیروهاش اضافه شدند. و میلان همچنان دارد برای معامله ای برای هوندا چنگ می ندازد که مطمئنا لبخند را بر صورت آدریانو گالیانی خواند نشاند.
البته ، فقط دیووانه ها و کوته فکرا می توانند این دوران را با عصر طلایی تیم های ایتالیایی ولخرجی مقایسه کنند ، که هر کسی را می خواستند تابستان هر سال به چنگ می آوردند. چیزی که هست ، این روزها بعضی از قیمت های نقل و انتقالات دور از دسترس تیم های سری آ ست. اگر شما یک شیخ یا مالک چاه نفت در هیئت مدیره نداشته باشید ؛ استراتژی خریدتان باید مبتکرانه تر از صرفا " هر چقدر که هس بهشون بده" باشد.
اگر چه این به معنای فاجعه نیست. فقط لازم است که باشگاه ها در رویکردشان به کازرار کالچومرکاتو کمی متفاوت فکر کنند.
آیا این به این معناست که آنها می توانند با این ولخرج های میلیونر رقابت کنند؟ احتمالا خیر. با این حال ، هنوز هم می توان کمی هیاهو را به سری آ برگرداند و به باشگاه ها اجازه بدهد که مدل های پایدارتری نسبت به گذشته بسازند. پول البته همچنان حرف اول را می زند اما معیارهای دیگری هست که تیم های ایتالیایی می توانند در تلاششان برای جذب بازیکن به کار بگیرند. بهبود ورزشگاه ها، بازاریابی بهتر و جذب دوباره ی هوادران همه جزئی از این پکیج هستند.
پس لازم نیست که بشینیم زار زار گریه کنیم. بازیکنای بزرگی کشور را ترک کردند اما ما چند تا را در عوض آنها مال خود کردیم. یووه ی طغیان گر، غول های میلانی ، فیورنتینا ی آزاد و رها ، باشگاه های پایتخت ، تدبیرِ جهانی کشف استعداد اودینزه و خیلی از باشگاه های دیگر می توانند نقششان برای بازگرداندن ایتالیا به صحنه ی نمایش ایفا کنند. ما نمی توانیم مثل قبل عمل کنیم ، شاید ، اما این به این معنی نیست که هنوز فرصت های خوبی را در چنته نداشته باشیم.
«به اشتراک گذارید»
حسین صالحی«مدیر سایت»
ارتباط با نگارنده:
